Miguel Delibes Setién (Valladolid, 1920 - 2010) studeerde rechten en economie en was rond 1945 professor handelsrecht aan de Universiteit van Valladolid.
In 1947 verscheen zijn eerste roman, La sombra del ciprés es alargada. Het won meteen de Premio Nadal. Zijn volgende roman El camino (1950) handelt over de jeugd van een jongen en hoe hij het leven ontdekt. In 1953 publiceerde Delibes Mi idolatrado hijo Sisí, een verhaal met als achtergrond het provincialisme en de burgerlijkheid in Valladolid. De achtergrond van zijn werk is vaak dit wat onbekende gezicht van Spanje. Delibes was dan ook een schrijver die schreef over de burgerij en het neo-feodalisme op het (platte)land, het zg. España profunda (letterlijk: *het 'diepe Spanje', oftewel het provinciale Spanje).
Andere bekende romans van Delibes zijn La hoja roja (1959), Las ratas (1962), over een verdwenen dorp in het oude Castilië, en Cinco horas con Mario (1966) (Vijf uren met Mario), dat samen met Los Santos inocentes (1981) beschouwd wordt als zijn meesterwerk. Van de laatste roman werd in 1984 een film gemaakt.
Latere werken van Miguel Delibes zijn Madera de héroe (1988), Señora de rojo sobre fondo gris (1991) en El hereje (1998) (De ketter). Hij schreef ook korte verhalen, onder meer gepubliceerd in de bundel Siestas con viento sur (1957).
In 1982 kreeg Delibes de prestigieuze Príncipe de Asturias prijs voor de literatuur en in 1993 de nog belangrijkere nationale Premio Cervantes. Een aantal van zijn boeken is in het Nederlands vertaald.
